بلکه...

به دلیل دوری دل تو از من

به خاطر خطاهایی نابخشودنی از جانب من

که همه و همه از بسته بودن چشم دلم

به روی منظرۀ زیبای عشق و تو بوده

اکنون که می خواهم آن منظره را ببینم

به کویری سخت تشنه محبت و بیزار از عشق بر می خورم

که چگونه آرام آرام ازبین می رود

آری جای عشق در دلت کینه یا شاید نفرتی هنگفت فوران کرده

می خواهم باز گردم!!!

ولی چگونه نمیدانم...!

نه میتوانم توقعی مبنی بر بخششت داشته باشم

نه می توانم دست بکشم

چگونه این همه رنج بر تو فرستادم نمی دانم؟!

چگونه تو را از خود راندم؟!

فقط می دانم دوستت دارم...

ولی تا ابدیت خود چشم به راه قدمهایت از این کوچه خواهم ماند

و وصیت می کنم مرا در دیوار زیر پنجره به خاک سپارند

که شاید به مزارم بیایی و بتوانم نظاره ات کنم

ولی افسوس که آن هنگام دیگر صدایم را نمی شنوی...!!!